Ο έρωτας, ως έκφραση ψυχολογικής, συναισθηματικής, και σωματικής πληρότητας, είναι πολύ απαιτητικός. Οι ερωτευμένοι αισθάνονται ότι «πετούν στα σύννεφα», ότι «ηλεκτρικό ρεύμα» διαπερνά το κορμί» τους όταν το αγαπημένο τους πρόσωπο τους αγγίζει. Αισθάνονται ότι μπορεί να καταφέρουν τα πάντα, ότι όλα είναι καλά, δηλαδή, όχι μόνο καλά, αλλά… τέλεια! Μειώνουν την σημαντικότητα των οποιοδήποτε δυσκολιών που μπορεί να αντιμετωπίζουν οι ίδιοι, π.χ. σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο, ή ακόμα και οι φίλοι τους (τους λένε π.χ. μην κάνεις έτσι βρε παιδί μου. Θα δεις, όλα θα πάνε καλά) Έχουν δηλαδή μια αυξημένη αισιοδοξία για την ζωή, τις δυσκολίες και τα προβλήματά της. Ο έρωτας σαρώνει: δεν κοιτά ούτε ηλικία, ούτε επάγγελμα, ούτε κοικωνικοοικονομική τάξη (μην ξεχνάμε ότι βασιλοπαίδι της μεγάλης Βρετανίας, ο Εδουάρδος, απέταξε τον θρόνο προκειμένου να ζήσει με την κατά πολύ κοινωνικά κατώτερή του αγαπημένη), ούτε τίποτα από αυτά που ένας άνθρωπος σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να αξιολογούσε. Ο έρωτας επίσης απογυμνώνει: Αφήνει ανελέητα εκτεθειμένο τον ερωτευμένο στις φοβίες του, στις ανασφάλειες του, και στις υπαρξιακές του ανησυχίες. Ταυτόχρονα όμως παρέχει στον ερωτευμένο και την πεποίθηση ότι όλα θα αντιμετωπιστούν, θα ξεπερασθούν, ότι οι φοβίες (οι οποιεσδήποτε φοβίες που κουβαλάει ο καθένας από εμάς μέσα του) θα μεταλλαχθούν σε σιγουριά, οι ανασφάλειες, σε αίσθημα ασφάλειας, και οι υπαρξιακές ανησυχίες θα καλυφθούν από ένα άτομο, τον αγαπημένο, ο οποίος θα σταθεί δίπλα στον ερωτευμένο για το υπόλοιπο της ζωής του, θα τον προστατέψει, θα ταν κάνει καλύτερο άνθρωπο, θα… θα… θα… Ο έρωτας απογειώνει και όταν έρχεται η απογοήτευση, η προσγείωση είναι πολύ οδυνηρή. Γιατί; Μα γιατί στον έρωτα επενδύουμε σχεδόν τα πάντα (ορισμένοι μάλιστα και την ίδια τους την ζωή!): καταρχήν πάντα ευελπιστούμε ότι αυτήν την φορά ο άλλος είναι το άλλο μας μισό,  ότι αυτό το παραλυτικά δυνατό αίσθημα του έρωτα θα κρατήσει μια αιωνιότητα και ακόμα πιο πέρα. Στον έρωτα επενδύουμε ότι δεν καταφέραμε σε προηγούμενες σχέσεις με την πεποίθηση ότι αυτή την φορά θα είναι αλλιώς. Προβάλλουμε δηλαδή στο παρόν αυτά που σκεφτόμαστε για το μέλλον, αυτά που  θέλουμε να καταφέρουμε στην ζωή μας, αυτά που ονειρευόμαστε, αυτά που επιθυμούμε. Είναι επομένως πάρα πολύ δύσκολο να ξεπεράσουμε μια ερωτική απογοήτευση γιατί όταν όλα τα παραπάνω πέφτουν στο κενό είναι σαν να βιώνουμε έναν θάνατο. Πρέπει να ξεπεράσουμε πρώτα αυτό το αίσθημα της απώλειας του εαυτού μας και των ονείρων μας ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την ζωή μας.