1. Αποφεύγετε πάση θυσία να παρατηρείτε αλλαγές με την πάροδο του χρόνου. Να εστιάζετε την προσοχή σας μόνον σε ότι μένει ίδιο και nα μην δίνετε απολύτως καμία σημασία σε ό,τι πάει να ή έχει αλλάξει. Να πιστεύετε με απόλυτη θέρμη ότι τίποτα μα τίποτα δεν αλλάζει ποτέ στην ζωή.
  2. Εάν, για κακή σας τύχη, δεν μπορείτε να αποφύγετε τις αλλαγές στην ζωή σας, τότε οπωσδήποτε να φροντίσετε να μην δίνετε σε αυτές επιπλέον σημασία. Καμία τελετουργία σημασίας στις αλλαγές δεν χρειάζεται. Μην γιορτάζετε επιτυχίες, κατορθώματα, νίκες, αγάπες, έρωτες, γέννηση παιδιού, φιλίες, επετείους. Μαύρο σκοτάδι να φάει τις αλλαγές.
  3. Πολύ σημαντικό επίσης είναι να θεωρείτε τον εαυτό σας μόνιμο θύμα καταστάσεων. Εννοείται ότι πάντα οι άλλοι φταίνε. Πολύ διαφωτιστικό σε αυτό είναι να υπεραναλύετε πώς και  γιατί οι αδιάφοροι ή υπερπροστατευτικοί γονείς σας, οι καταπιεστικοί δάσκαλοι, οι συμμαθητές, οι διευθυντές, οι συνάδελφοι, η ασθένεια, οι κοινωνικές συνθήκες, ο Δυτικός πολιτισμός, το φεγγάρι, ο ανάδρομος Ερμής,  κ.ο.κ.  δεν σας έδωσαν ποτέ στην ζωή σας καμία επιλογή και ό,τι κάνατε είναι αποτέλεσμα εντολής από άλλους.
  4. Αφού πιστέψετε απόλυτα τα 1,2,3 και δημιουργήσετε ένα σταθερό–σαν μπετό– παρελθόν για το πρόβλημα, μην παραπλανηθείτε από την ιδέα ότι θα μπορούσατε σήμερα να νιώσετε καλύτερα από ό,τι στο παρελθόν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό! Να θυμάστε την ρήση ότι «το παρελθόν είναι η μοίρα μου»
  5. Να περιγράφετε στον εαυτό σας την παρούσα συμπεριφορά σας μόνον ως έκφραση ελλείψεων, ποτέ—επαναλαμβάνω ποτέ—ως χρήσιμη ή δημιουργική αντίδραση σε δεδομένες συνθήκες. Η εκάστοτε συμπεριφορά σας είναι πάντα αποτέλεσμα ελλείψεων και αδυναμιών.
  6. Αποφεύγετε να ονειρεύεστε το μέλλον και έαν αυτό δυστυχώς σας συμβαίνει καμιά φορά τότε να το ονειρεύεστε σαν μια μαύρη, σκοτεινή, άθλια, μίζερη και άδεια τρύπα. Και εάν αυτόν τον καιρό δεν είστε καλά, αποφεύγετε με νύχια και με δόντια να σκέφτεστε τι θα κάνατε διαφορετικά εάν ήσασταν καλύτερα.
  7. Βοηθάει επίσης πάρα πολύ να έχετε ανθρώπους γύρω σας που σας ενισχύουν προς αυτήν την κατεύθυνση και σας αντιμετωπίζουν ως ένα «αβοήθητο και ανήμπορο πλάσμα».

(εν μέρη διαφοροποιημένο απόσπασμα από το βιβλίο των Α.v.Schlippe & J. Schweitzer, Εγχειρίδιο Συστημικής Θεραπείας & Συμβουλευτικής, 2008, σ. 131, University Studio Press)